Afscheid in Kenia

Ik heb zondagavond nadat ik mijn blog gepost had nog even lekker met papa en mama gebeld. Nog even hoor.. En dan zie ik ze eindelijk weer!! 

Maandag wij we weer aan de slag gegaan in Babyhome met verven. Mariëlle en de mannen waren er ook weer dus ging het lekker snel. De sisters op Babyhome hadden voor lunch gezorgd, het was rijst met ei en groenten. Het smaakte gelukkig veel beter dan dat het er uit zag haha. We hebben al het verf werk op Babyhome om 5 uur af kunnen ronden, we zijn klaar!! We zijn echt super super trots en blij met het eindresultaat. De doping van Jezus Christus heeft Eric gemaakt, nog steeds niet ons ding maar het is echt een prachtige beschildering geworden. En alle kamers zijn nog beter dan we gehoopt en gewild hadden. Eenmaal opgeruimd en thuis gekomen waren we helemaal gesloopt en hebben we even lekker welverdiend gerelaxt op bed. Na het avondeten heb ik mijn nagels gelakt en gezellig met mijn vriendinnen in Nederland gebeld, afgelopen weekend kon niet iedereen maar nu gelukkig alle 7 wel. We bellen dan via ‘Snapchat’ want daar kan je met meerdere mensen tegelijk bellen. Dat was echt super fijn en gezellig, ik kan niet wachten om ze weer te zien en leuke dingen te gaan doen. Na het video bellen ben ik gelijk gaan slapen want we waren nog steeds erg moe.

Dinsdag heb ik lekker overal en nergens gestaan in Babyhome. Ik heb tijdens dat de sisters de kinderen aan het verschonen waren met Kiki alle bedjes goed terug gezet in de juiste kamers. Met het eten en spelen heb ik bij de 2e groep gezeten en met het buitenspelen heb ik bij de 4e groep gezeten. Ik was in de 2e groep aan het spelen met een meisje en ze zat met haar rug naar mij toe tussen mijn benen. Ik was met haar het liedje en de gebaren van ‘In de manenschijn’ aan het doen, en op het moment dat ik daar mee bezig was begon ze opeen te braken. Eerst had ik het niet door omdat ik haar gezichtje natuurlijk niet zag maar ik voelde plotseling nattigheid aan mijn handen en op mijn broek, toen zag ik het en heb ik haar snel naar de wasbak gedragen. Ik heb haar en mijzelf daar schoongemaakt en toen was het eigenlijk weer goed, ze was gelukkig niet ziek of iets. Zulke dingen gebeuren natuurlijk ook als je met kindjes werkt haha. We hebben ook nog even bij de babytjes gezeten en daarna zijn we om pauze gegaan. Toen we sister Mary Esther spraken vertelde ze hoe dankbaar ze was met wat we allemaal gedaan hadden en hoe origineel het schilder-idee ook was, daarom heeft ze ons uitgenodigd om donderdagavond te komen eten. Dit vonden we echt super leuk en dit aanbod konden we natuurlijk niet afwijzen, zeker niet op onze laatste avond in Rangala. Ik heb na de lunch even lekker gedoucht en mijn was gedaan. Dan kan ik het morgen op hangen want mijn kleren waren natuurlijk vies van het braaksel en ik vond het zelf ook wel fijn om nog even te douchen. We zijn na de pauze nog even terug gegaan om met de kindjes te spelen, en daarna hebben we thuis lekker uitgerust. Kiki en ik hebben van sister Mary Esther ons ‘Placement Workbook’ terug gehad, dit is een beoordeling die ze in heeft gevuld over onze werkhouding. Het was een positieve beoordeling, en daar ben ik dus uitermate blij en tevreden mee. We hebben avondeten gekookt en toen ik mijn haar aan het stijlen was werden we gebeld door Consulata dat ze over een uurtje bij ons zou zijn met Corry om iets te bespreken. Wij kende Corry niet, maar ze is een voormalig coach van Kellebeek die hier kindjes financieel steunt en projecten steunt. Ze heeft ook het project op Kellebeek opgestart die de reizen naar Kenia hebben verwezenlijkt. Dit keer is de 28ste keer dat ze zelf in Kenia is en ze heeft dit keer ook weer tassen en koffers vol spullen en kleren bij voor de mensen hier. We hebben gezellig heel de avond met haar gekletst en ze heeft ons haar idee verteld. Dat is dat ze morgen met ons en de andere 3 meiden naar Ugunja wilt. Ugunja is een sloppenwijk waar Corry verschillende schoolprojecten begeleidt, wij mogen morgen mee gaan kijken naar de nieuw gebouwde scholen en helpen met controleren of ze veilig en goed gebouwd zijn. Ook neemt ze ons mee naar een krot van iemand in Ugunja en we gaan bij onze coach Consulata thuis lunchen, zij woont ook in een primitief huisje daar. We waren super enthousiast door alle verhalen die Corry ons vertelde die ze hier had meegemaakt in de 28 jaar en hadden meteen helemaal zin om te gaan. Ze vertelde ons ook dat er in Rangala veel te zien en beleven is en dat we dat eigenlijk allemaal gemist hebben. Wij hebben hier nooit iets over gehoord vanuit de coaches en daar balen we dus wel een beetje van omdat daar nu ook geen tijd meer voor is. Onverwachts dus nog geen afscheid op Babyhome morgen maar een dag waar we hoogstwaarschijnlijk weer veel ervaringen op gaan doen en nieuwe dingen gaan zien. We zijn om half 12 gaan slapen en ik had heel veel zin om naar Ugunja te gaan met Corry en de meiden. 

We zijn woensdag redelijk op tijd opgestaan want Consulata en de meiden zouden hier om half 10 zijn. Corry vertelde ons dat ze Consulata vaak ‘come-to-lata’ noemde omdat ze zelden op tijd ergens is, daar konden wij enorm hard op lachen. We zijn rond 10 uur richting Ugunja vertrokken met de auto en daar waren de meiden met Consulata al. Corry had wat spullen meegenomen die we uit konden delen zoals voedselpakketten en kleding. In Ugunja hebben we de andere meiden en Consulata ontmoet en even wat gedronken in een barretje. Daarna zijn we met zijn 6en achterin de pick-up truck gaan zitten, dat was echt heel leuk omdat dat normaal natuurlijk niet mag maar zo kan je veel meer zien. Eerst hebben we 3 schooltjes bezocht, dat was erg leuk om te zien omdat Corry en haar ‘team’ heeft gezorgd dat die schooltjes gebouwd zijn. We zijn ook nog naar de Nzoya rivier geweest waar een hele sterke stroming in het water was, Corry vertelde een verhaal over een meisje dat daar is verdronken en een paar plaatsen verderop is ze toen gevonden vanwege de dusdanig sterke stroming. In die rivier waren mannen aan het werk, ze waren daar zand om huizen te bouwen aan het opgraven zodat ze dat konden verkopen. Super gevaarlijk werk natuurlijk in dat water met zo een sterke stroming, maar die mannen konden echt super goed zwemmen dus dat ging wel gewoon goed. We hebben foto’s van ze mogen maken en in ruil daarvoor kregen de 3 mannen een voedselpakket. Onderweg zijn we ook regelmatig gestopt bij bijvoorbeeld oude mensen, een zwangere vrouw en bij kindjes om wat kleding of een voedselpakket aan hun te geven. Dat was zo iets moois om te doen, complete vreemden van ons, en ze waren er zo ontzettend dankbaar voor. Sowieso waren de mensen waar we langs reden heel enthousiast om ons te zien, ze zwaaide en riepen allemaal naar ons en wij zwaaide natuurlijk terug. We hebben nadat we de rivier gezien hadden een typisch keniaans huisje bezocht. Hier woonde een vader en moeder met 4 kindjes. Het jongste kindje was heel bang voor ons en huilde heel hard omdat wij voor hem op spoken of iets dergelijk zouden lijken met onze blanke huid. We hebben aan deze mensen kleren en een voedselpakket gegeven en zijn daarna bij Consulata gaan lunchen. Ik dacht dus dat Consulata zelf ook een heel primitief huisje had, maar dat was totaal niet het geval. Ze had juist een heel mooi huisje, het was van steen gebouwd en de inrichting was ook heel leuk. We hadden als lunch de keuze uit sukuma wiki, rijst, yappati’s, stukken kip, stukken koe en ugali. Ik heb lekker rijst met sukuma wiki op en een yapatti. We zaten erg vol van de lunch en daarna zijn we weer terug naar Rangala gereden. Daar hebben we nog even lekker thee gedronken op Babyhome met zijn alle en toen zijn de meiden weer terug naar Kisumu gegaan. Tot over 2 dagen!! Thuis heb ik gelijk gedoucht en ik was super verbrand omdat ik me niet had ingesmeerd. Ik zag er echt als een tomaatje uit, een eventuele volgende keer betere voorbereidingen treffen haha. We hebben lekker gekookt en daarna hebben we onze koffers alvast voor een groot deel ingepakt. We hebben ook al setjes gemaakt met spullen die we hier laten en die we dan aan sister Mary Esther, Mariëlle, Consulata en Millicent gaan geven. Super leuk! Onze meerderheid van de medicatie, latex handschoenen en desinfectie gel geven we hier aan het ziekenhuisje waar Demi stage loopt, daar zullen ze vast heel blij mee zijn. Het inpakken en verdelen van onze spullen heeft eigenlijk de hele avond geduurd dus zijn we daarna meteen gaan slapen. We waren ook wel erg toe aan wat nachtrust na deze vermoeiende dag. Morgen het afscheid op Babyhome en daar zie ik toch wel echt tegen op. Ik ga de kindjes en de sisters zo enorm missen, het zijn stuk voor stuk echt schatjes en ze hebben allemaal een speciaal plekje in mijn hart gekregen. 

Donderdag ben ik begonnen in mijn eigen groepje, dat is de 2e groep. De kindjes waren weer helemaal blij toen ik binnen kwam lopen en nadat ze een flesje porridge hadden gedronken heb ik ze samen met de sister gewassen en omgekleed. Daarna heb ik heerlijk de hele ochtend met ze gespeeld in de speelkamer en wat laatste foto’s geprobeerd te maken met de kindjes. Kiki en ik hebben thuis even gepauzeerd en om 12 uur zijn we weer terug gegaan om de kindjes te voeden. Daarna hebben we thuis lekker gegeten en gerelaxt, we beseffen ons eigenlijk nog niet zo goed dat we over 4 dagen gewoon echt naar huis gaan. Ik wil ook helemaal niet weg hier uit Rangala, de kindjes van Babyhome voelen ook totaal niet zoals studenten maar gewoon echt als ‘mijn kindjes’. We zijn om 4 uur foto’s gaan maken op Babyhome met de sisters en de kindjes. Toen we om half 7 thuis kwamen had ik echt een beetje een rot gevoel.. Ja dan gaan we zo bij de sister eten en dan is het gewoon echt over. Niet alleen de periode in Rangala maar gewoon heel de 3 maanden, ik vind het heel dubbel. Maar ja niks duurt voor eeuwig en wie weet in de toekomst zie ik ze allemaal nog eens terug! We hebben in de avond op Babyhome gegeten met sister Mary Esther en Corry. We hebben de sister een tas gegeven met spullen die wij achterlaten zoals shampoo, Nederlandse thee, vliegenvangers en pleisters. Hier was ze dolgelukkig mee en dat was super aandoenlijk om te zien natuurlijk. We hebben heerlijk gegeten en hebben daarna afscheid genomen van de sister want morgen is ze niet aanwezig op het compound. Dat was wel even slikken, toch gek eigenlijk dat je in zo een korte tijd zo een band met iemand kunt krijgen. We kwamen om 9 uur terug in het huisje, toen hebben we nog even lekker aan de eettafel gezeten en daarna zijn we gaan slapen. Alhoewel we niet echt in slaap konden komen omdat we erg nadachten over het afscheid. 

Vrijdag hebben we de laatste dingetjes in de koffers geladen en hebben we nog wat thee gedronken op Babyhome met de sisters. Daarna hebben we (natuurlijk) een emotioneel afscheid gehad en toen zijn we met de auto richting Kisumu vertrokken. In Kisumu zijn we naar het stoffen winkeltje gereden in de hoop dat ze daar nieuwe tasjes hadden, maar helaas het waren de zelfde als vorige keer. Daarna hebben we even gepind voor de laatste dagen hier, en hebben we boodschappen gedaan. We hebben de spullen uit onze koffers een beetje in de kasten gezet en we hebben uitgerust. Ik heb nog even gedoucht en we hadden gewoon simpel soep gemaakt, ik heb met Kiki nog een film gekeken en daarna zijn we heerlijk gaan slapen.

Zaterdag zijn Kiki, Demi en ik onze dag heerlijk op de Masai market begonnen om onze allerlaatste souvenirs te kopen. We hebben zeker weer goed ons best gedaan en gaan met een hele lading nieuwe spulletjes naar huis. We hebben daarna thuis een afscheidslunch gehouden met de 3 coaches en met ons 6en. We hebben afscheid genomen van Consulata, en Millicent zou als het goed is zondag nog even komen. Kiki, Demi en ik hebben onze kleding afgegeven op het straatkinderen project en daar waren ze heel blij mee. Ik ben nog een leerling tegengekomen die bij mij in de PP2 klas heeft gezeten op Pandipieri, hij was zo blij om mij te zien. Dat was echt zoo lief om te zien, hij zwaaide en antwoordde heel verlegen. In de avond zijn Kiki, Demi, Daphne, Mariëlle, Amos en ik uit eten geweest bij Laughing Buddha’s. Daar hadden wij afgesproken met onze Nederlandse lerares en haar reisgezelschap. Het was super gezellig bij Laughing Buddha’s, en daarna zijn wij met Marga haar dochter en haar geadopteerde zoon nog naar de cocktailbar gegaan. Het was echt een hele gezellige avond en we zijn om kwart voor 12 heerlijk gaan slapen thuis. 

We hebben zondag gezellig met zijn alle ontbeten, en daarna hebben we lekker aan het zwembad gelegen. Jammer dat er niet veel zon was. We hebben na de lunch onze reserveringen voor het vliegtuig gedaan, we werden hier al helemaal zenuwachtig van. We hebben de rest van de dag op bed iets voor ons zelf gedaan, en ik heb nog even lekker gedoucht.

Het was een leuke en emotionele week waarin we natuurlijk van veel mensen afscheid hebben genomen, en waarin we veel voor ‘het laatst’ hebben gedaan. Wat ga ik Kenia enorm missen zeg..