Kakamega Forest!

Zondag konden we niet zo goed slapen door de gedachte dat er een dood lichaampje een paar meter verder van ons bed lag opgebaard en door de beelden die door ons hoofd spookten.. Maar we moesten toch echt gaan slapen want maandag begon er weer een nieuwe stageweek op Babyhome!

Maandag zijn we weer lekker naar babyhome gegaan. Het leek gewoon als vanouds maar voor ons voelde het toch wel wat vreemd. Ik heb de kindjes in groep 2 weer lekker aangekleed nadat ze gewassen waren. Toen de sister en ik klaar waren zijn Kiki, Daphne en ik met de kindjes uit mijn groep lekker naar buiten gegaan en daar was het heel warm. We gaan nu wel echt merken dat het regenseizoen op zijn einde loopt. Op een gegeven moment merkten we echt dat de kindjes moe waren omdat ze veel moesten huilen dus hebben we ze terug naar binnen gebracht en zijn we om theepauze gegaan. Na de theepauze zijn we met 2 kindjes naar het ziekenhuis geweest. Het ene kindje kreeg een infuus zodat ze op babyhome medicatie konden toedienen, en het andere kindje werd getest op malaria wat uiteindelijk gelukkig een negatieve uitslag aangaf. Na het ziekenhuis bezoek zijn we gaan lunchen. En na de lunch hebben we lekker gerelaxt op bed en we zijn toen om 4 uur nog even terug gegaan met zijn 3tjes om de babytjes te voeden. Thuis hebben we thee gedronken en hebben we over lekker eten gepraat wat we in Nederland weer willen gaan eten. Toen we het daar over hadden kwam de sister van babyhome yapatti’s brengen omdat we haar de ingrediënten hiervoor hadden gegeven zodat ze die voor ons konden maken, dat smaakte heel lekker als voorgerechtje bij het avondeten. Daarna hebben we broccoli met roomsaus, gebakken aardappeltjes en een stuk kip op. Dit was echt zo genieten! Na het eten heeft Daphne Kiki en mijn haar gestijld en hebben we Rummikub gespeeld met zijn 3tjes. Daarna zijn we naar bed gegaan en heb ik nog even mijn serie gekeken, toen ben ik ook lekker gaan slapen.

Dinsdag hebben ik op stage in de tweede groep gestaan en daar ben ik zoals gewoonlijk begonnen met het opknopen van de klamboes, de dekentjes opvouwen en de truitjes uit te trekken bij de kindjes. Toen is de sister gekomen met flesjes porridge voor de kinderen en vervolgens hebben we ze weer gewassen en aangekleed. De kindjes werden deze keer uit een andere kast aangekleed, een kast met nette kleertjes. Dit was omdat er bezoekers zouden komen vandaag. Ik merk wel dat ik de routine steeds saaier vind worden wat op zich ook niet gek is. Kiki en ik zijn om 10 uur met Daphne meegelopen richting de weg om haar op de Bogoma line te zetten. Het busje kwam, net als vorige keer bij ons, buiten zijn route de straat al ingereden. Het busje wilde omkeren, maar hij nam een veel te ruime bocht waardoor hij met zijn voor- én achterbanden vast kwam te zitten in de klei in de berm.. Hij gaf toen heel hard gas achteruit in de hoop dat hij los kwam maar dit werkte juist averechts. Kiki, Daphne en ik probeerden het busje van voren los te duwen maar wij waren natuurlijk bij lange na niet sterk genoeg. We hebben toen dus gewoon voorbijgangers aangesproken en iedereen kwam ons zonder aarzelen helpen, dat was super fijn. Met alle mannenkracht kwam het busje uiteindelijk weer op het asfalt terecht en konden ze hun weg richting Kisumu vervolgen. Terug op Babyhome heb ik met het voeden bij Kiki gestaan want dat was weer even wat nieuws dan de 2e groep. Toen ik daar stond kwamen de verwachte bezoekers even om de hoek kijken. Het waren 2 hele knappe Zweedse meiden en 2 donkere mannen, ik vermoed dat het stelletjes waren. Ze vonden het super gaaf dat we deze reis maakten en stonden er van te kijken dat we via school deze unieke kans hebben gekregen. Het was leuk om weer eens wat andere gezichten te zien en een praatje te kunnen maken met ze. In de middag hebben we met de kindjes gespeeld in de speelkamer. Kiki had een babytje uit de eerste groep meegenomen om ook in de speelkamer te laten spelen en dat ging hartstikke goed, net of ze in de thuis hoorde. Toen we terug waren in ons huisje heb ik mijn serie gekeken, en lekker gerelaxt. Als avondeten hadden we verse pizza bodems die we gingen beleggen met groentes en gehakt etc., dat leek ons heel lekker. De pizza’s smaakte prima, alleen was de tomatenpuree erg zuur dus verpeste dat de algemene smaak van de pizza een beetje. We hebben na het eten lekker met zijn 3en aan tafel gezeten en gekletst over van alles en nog wat. We zijn lekker op tijd gaan slapen omdat Kiki en ik moe waren van stage en Demi was niet fit. 

Woensdag ben ik weer een keer naar de babytjes in de jongste groep gegaan. Ik heb daar geholpen met aankleden, bedjes verschonen en de babytjes een flesje geven. Daarna ben ik met Kiki in de 4e groep gebleven, dat was heel wat anders dan de kruipende kindjes natuurlijk. Deze kinderen praten je na en daar kan je gewoon lekker mee spelen. We zijn daarna om lunchpauze geweest, we waren heel moe gewoon van het niet productief bezig zijn. Ik merk sowieso wel dat ik hier veel vermoeider ben en dat de dagen echt sloom gaan omdat er weinig te doen is, en als er iets te doen is is dat altijd het zelfde. In Rangala zijn de dagen überhaupt gewoon het zelfde en je zou er ook geen variatie aan kunnen geven omdat hier buiten babyhome niks te doen is.. Maar aan de andere kant zit ik wel in Kenia dus moet ik gewoon positief blijven denken en er iets van proberen te maken aangezien het om is voor ik het weet. We hebben toen Demi thuis kwam thee gedronken en gekletst. Ik heb nog even gedoucht en daarna zijn we gaan koken. Na het eten hebben we afgeruimd en met de hand afgewassen zoals altijd. Vervolgens hebben we gezellig armbandjes gemaakt, super leuk!! Kiki had een do-it-yourself armband set gekregen voordat ze naar Kenia ging, dus we hebben ons heel goed vermaakt deze avond. Toen we klaar waren met het maken van de armbandjes zijn we lekker gaan slapen.

Donderdag ben ik op Babyhome opnieuw begonnen in de eerste kamer met het voeden van de babytjes. Daarna zijn Kiki en ik bij de 2e groep gaan spelen in de speelkamer, en daarna zijn we om onze thee pauze gegaan waarin we lekker gerelaxt hebben. Kiki was al iets eerder terug gegaan naar babyhome dan mij, en toen ik op het punt stond ook het huisje te verlaten appte Kiki mij dat ze afscheid aan het nemen waren van Bryton. Ik ben dus heel snel naar buiten gelopen en toen stonden er al nabestaanden en wat sisters om het kamertje waar hij in lag. Kiki en ik hebben daar rustig zitten wachten, we hadden Demi geappt en die kwam ook meteen richting babyhome. Toen Demi net aankwam kwamen de sisters en de nabestaanden met een hele mooie kist naar buiten gelopen, toen ze hier mee liepen waren ze heel mooi aan het zingen en dat raakte mij diep. Demi, Kiki en ik waren ook een van de weinige die op dat moment emotioneel werden, ze stonden er heel bedroeft bij maar lieten geen traan. Dat is ook niet gepast of gebruikelijk in de Keniaanse cultuur, de mensen huilen als ze alleen zijn maar niet snel in gemeenschap. Als we aan de sister vroegen die voorbij liep of het ging zeiden ze allemaal dat het goed ging, zulke sterke mensen hier. Ze liepen zachtjes zingend in een rij naar een grote pick-up truck die op het terrein stond, daar hebben ze de kist in gezet en toen begonnen ze de liedjes wat harder te zingen. Vervolgens heeft sister Mary Esther nog mooi gesproken in het Swahilli over Bryton en over god, en daarna zijn de nabestaanden bij Bryton achterin de truck gaan zitten. Toen de auto wegreed werden ze uitgezwaaid en zijn de sisters en wij langzaam terug gelopen naar babyhome, Demi ging weer terug naar het ziekenhuisje. Terug bij babyhome hebben de sisters bij het standbeeld van Jezus plotseling juist heel vrolijk gedanst en gezongen met de oudste kindjes er bij, Kiki en ik hadden 2 babytjes vast en stonden ook mee te dansen. Dit is hoe ze dat doen in Kenia, ze vieren dat de overledenen nu in goede handen is bij god en uit de leiden verlost zijn. Dat is natuurlijk heel anders dan hoe wij het in Nederland doen, hier ligt de nadruk meer op het dankbaar zijn dat ze op een goede plek zijn en bij ons ligt de nadruk meer op het verdriet en het verlies. Het voelde alsof alle last van de schouders van de sisters afviel tijdens het vieren, dat voelde voor ons ook heel fijn. Sister Mary Esther sprak de sisters nog toe en bedankte Kiki en mij voor het medeleven en dat we er bij waren, dit voelde heel goed voor ons. Na dit samenzijn voelde Kiki en ik echt alsof we gewoon deel van de ‘sister-family’ waren en dat gaf ons zo een speciaal en bijzonder gevoel, niet te omschrijven. We zijn daarna gewoon weer zoals normaal doorgegaan met de kinderen voeden. Het is zo gek om mee te maken hoe je in een klein uur van diep triest, naar vreugde, naar weer heel normaal kunt gaan. Vrijdag is de begrafenis van Bryton maar daar kunnen we helaas niet bij zijn omdat dit in een andere plaats is en wij gaan dit weekend naar Kisumu toe, dat vinden we wel heel jammer maar dit was voor ons een mooie afsluiting en misschien ook wel beter om het zo min mogelijk heftig mee te maken. We hadden namelijk al eerder vernomen dat ze begrafenissen in Kenia heel heftig en intens kunnen zijn met mensen die schreeuwen, huilen etc. Nu hebben we een mooie vredige afsluiting voor onszelf gehad. We zijn na de ‘ceremonie’ naar de 3e en 4e groep gegaan omdat zij gingen lunchen, we hebben dit keer ook geproefd wat ze aten en dat smaakte erg goed. Het was plakrijst met verse bonen en ugali. We zijn vervolgens om onze eigen lunchpauze gegaan waarin we natuurlijk geluncht hebben en lekker gerelaxt. En toen we om 4 uur terug kwamen op babyhome sliepen alle kinderen nog, dus hebben we besloten ook niet meer terug te komen omdat er slecht weer op komst was deze middag. Thuis hebben we lekker gerelaxt en onze nagels gelakt. Ik heb ook even gedoucht en mijn was opgehangen om te drogen, ik moest het wel binnen ophangen omdat het anders natuurlijk nat zou worden geregend. Ik heb ‘s avonds heerlijk met mama video gebeld want ze was zomaar alleen thuis en ik wilde lekker gezellig met mama samen kletsen. We hebben uiteindelijk een kleine 2 uur gebeld dus de avond was zo om, het is echt heel fijn om zo lang te bellen. Ze heeft tijdens het bellen ook gewoon avond gegeten bijvoorbeeld en dan is het net of ik weer even lekker thuis ben, ik kan niet wachten..! Ik heb opgehangen toen Kiki en Demi binnenkwamen om hun avondroutine te doen, toen ben ik daar dus ook mee begonnen en zijn we lekker gaan slapen.

Op vrijdag zijn we vroeg opgestaan om onze tassen in te pakken want we gingen weer een weekend naar Kisumu toe. We zijn voor de laatste keer met de Bogoma line richting Kisumu gereden. In Kisumu zijn we meteen gaan pinnen, mijn medicijnen op gaan halen en boodschappen gaan doen. Toen we in het huisje aankwamen moesten we meteen weer door omdat Mariëlle een kleine lunch bij haar thuis gaf voor ons omdat ze verhuisd was, een soort house warming dus. Het huisje zag er super leuk uit, en echt lekker Europees gewoon. Na de lunch zijn Demi, Kiki, Mariëlle en ik naar een schooltje genaamd ‘Make the difference’ in Kibos gegaan om daar hun overige verf van hun laatste project op te halen. Mariëlle werkt mee aan dit project dat opgezet is voor kinderen waarvan de ouders geen geld hebben om onderwijs te kunnen betalen. Er zitten dus kinderen op die of een miniem bedrag betalen, of ‘sponsor kinderen’ zoals ze dat noemen en die kunnen dus naar school doordat er sponsorgeld gegeven wordt door buitenstaanders. Kiki en ik hadden afgelopen week het super gave idee om beide ons donatie geld bij elkaar te leggen en daarvan de benodigde spullen te kopen om Babyhome te gaan schilderen. We vonden namelijk dat Babyhome er totaal niet uitzag alsof daar kindjes woonden, en dat vonden we meer dan zonde. We hebben die middag meteen op Pinterest ideeën opgedaan en dit naar Mariëlle doorgestuurd. Zij was super enthousiast over het idee en pleegde gelijk wat belletjes bijvoorbeeld dus met het project in Kibos. Mariëlle vertelde dus over het project op ‘Make the difference’ en dat ze daar nog veel goede verf overhadden en dat we die over konden kopen. Zo hebben wij voor een leuke prijs goede verf, en word het schooltje in Kibos ook nog eens wat extra gesponsord. Het was een kwartiertje rijden naar Kibos, maar toen we daar aankwamen hadden ze tot onze verbazing dus maar 3 potten verf over en dat was veel minder dan we verwacht hadden. We hebben een kleine rondleiding gehad op de school en daarna zijn we naar de verf winkel geweest voor extra verf. We zijn eerst in de ene winkel de verf kleuren uit gaan zoeken en vervolgens namen we de juiste kleuren papiertjes mee naar de buurman en die ging de juiste verf voor ons mengen, echte samenwerking tussen de buren. Toen we alle kleuren hadden gehaald die we nodig hadden en leuk vonden zijn we naar de Game store gegaan en hebben we van ons overige geld een matrasje en een speelbox voor in de speelkamer op babyhome gehaald, en we hebben tutjes gehaald voor de babytjes omdat ze die niet hebben. We kwamen precies uit met ons geld dus daar waren we super blij mee! Toen we weer thuis kwamen waren we echt heel moe van de intensieve dag, dus hebben we even gegeten en daarna zijn we op tijd gaan slapen.

Zaterdag zijn we vroeg opgestaan want we gingen naar Kakamega Forest. Het was 1,5 uur rijden en we kwamen daar aan op een mooie accommodatie. We zijn een stukje verder van de accommodatie het bos in gelopen en dat was erg mooi, we zagen daar ook al meteen 2 aapjes door de bomen vliegen dus dat was wel heel leuk. Het eerste deel van de trip duurde 1,5 uur ongeveer en dat was licht hiken in plaats van wandelen, hier waren wij totaal niet op voorbereid maar goed haha. Het uitzicht boven op de berg was werkelijk waar prachtig. We hebben met dit mooie uitzicht even uitgerust en wat gegeten, en daarna hebben we onze trip voortgezet naar beneden. Onderweg in het bos hoorde je allerlei tropische vogels en aapjes en er vlogen mooie vlinders voorbij, hier staat het bos ook bekend om. Toen we weer beneden waren zijn we terug naar de accommodatie gegaan en zijn we daar een ander deel van het bos in gegaan. Dit deel was een heel stuk vlakker en makkelijker te bewandelen dus konden we ook beter van de natuur om ons heen genieten. Het was hier veel meer bebloemd en er was veel meer water zoals riviertjes en kleine meertjes. We moesten ons rondje wel snel lopen omdat er onweer op komst was en dan ben je natuurlijk absoluut niet veilig in een groot bos als deze. We hebben na de wandeling nog even wat gedronken en daarna zijn we weer terug naar huis gereden. Eenmaal thuis aangekomen hebben Kiki, Demi en ik nog even wat lekkers gehaald in de supermarkt en hebben we op bed gelegen omdat we echt gesloopt waren van de pittige wandeling vanmiddag. We hebben s’ avonds lekker gekookt omdat we heel veel honger hadden van de sportieve dag. Ik ben na het eten gaan douchen en daarna hebben we heerlijk op bed liggen relaxen. 

Zondag werden we redelijk vroeg wakker, maar das was niet zo erg want toen konden we meteen onze koffers weer inpakken. Ik ben daarna met Mariëlle naar Dr. Aliboy gegaan voor de controle afspraak die stond, en daarna ben ik naar de Game store gegaan omdat Kiki en Demi daar ook al waren. Ik heb van Dr. Aliboy extra pijnstillers meegekregen in geval van nood omdat ik soms toch nog erg veel pijn heb aan mijn maag. Kiki en Demi hadden in de tijd dat ik bij de dokter was al boodschappen gedaan dus dat was heel fijn. Toen we terug thuis kwamen zijn we meteen door gegaan naar de Game store om het matras dat we vrijdag gekocht hadden terug te brengen omdat we op Pinterest een veel gaver idee met spiegeltjes op de muur gezien hadden. Toen het eindelijk gelukt was om het matras terug te brengen zijn we snel doorgereden naar een marktje waar Sammy voor ons kleine ronde spiegeltjes ging zoeken, en toen hij ze eindelijk gevonden had zijn we terug naar huis geracet omdat het al 5 over 2 was en de auto die ons naar Rangala bracht zou er om 2uur zijn.. Eenmaal aangekomen op Panda’s Paradise was de auto er nog niet, en hebben we uiteindelijk alsnog 1,5 kunnen wachten. Na een lange rit zijn we thuis aangekomen en hebben we niet veel meer gedaan dan koken.

Het was een leuke en een drukke week waarin opnieuw weer allerlei emoties te boven zijn gekomen. Ik heb enorm veel zin het verven van babyhome aankomende week!